به گزارش اداره همكاري هاي علمي و بين الملل، استاد دانشگاه‌هاي اتريش در اين نشست علمي گفت: اخلاق مجموعه‌اي از قواعد، هنجارها و اصول زندگي مي‌باشد كه باعث خواهد شد انسان ها زندگي مطلوبي در كنار هم داشته باشند.

پروفسور پيتر كامپيتس اظهار داشت: ويتگنشتاين و هايدگر، هر دو درباره اخلاق به سكوت كشيده شدند، ولي ويتگنشتاين بيشتر به سمت مسائل فلسفي و اخلاقي گرايش پيدا كردوي ادامه داد: دوري هايدگر از اخلاق، مشكلاتي را  براي از جمله واكنش سوسياليست‌ها براي وي به دنبال داشت

رئيس دانشكده فلسفه و علوم تربيتي دانشگاه وين با بيان اينكه ويتگنشتاين و هايدگر در ارتباط با يكديگر گفت و گوهايي را صورت داده اند، بيان داشت:  اين دو نفر نقاط مشتركي نيز با يكديگر دارند، هر دو ادعاي تخريب و ويرانگري متافيزيكي داشته و از تمدن انتقاد مي‌كنند.

 پروفسور پيتر كامپيتس گفت:  ويتگنشتاين زبان را تصوير جهان مي‌داند و در ارتباط با اخلاق نيز همين تصور را مي توان داشت، البته نقد متافيزيك در هايدگر با نقد ويتگنشتاين متفاوت است، هايدگر طرحي براي آنتولوژي بنيادين بيان كرده است.

وي ادامه داد: هايدگر تلاش مي كند تا تحليلي از وجود انسان ارائه كند ولي نقد ويتگنشتاين تحليلي است و ارزش گذارانه نيست، ويتگنشتاين معتقد بود كه اخلاق براي انسان ها بسيار مهم است ولي اخلاق فوق طبيعي است، اخلاق امري استعلايي است كه نمي‌توانيم در قالب الفاظ بيان كنيم، اخلاق در كلمات قابل بيان نيست ولي بايد به آن عمل شود، بايد در سكوت به اخلاق عمل شود..

 كامپيتس خاطرنشان كرد: مساله اخلاق براي ويتگنشتاين به مساله خداوند و دين ارتباط دارد و در دفتر خاطراتش مي نويسد كه من مي دانم كه او در اين جهان وجود دارد، باور به خداوند يعني اينكه زندگي معنا دارد و ما بايد در مقابل قفس زبان بايستيم و اين موضوع براي او اخلاق و متافيزيك است، او معتقد است كه اخلاق معناي نهايي زندگي است.

رئيس دانشكده فلسفه و علوم تربيتي دانشگاه وين با بيان اينكه هايدگر در بحث اومانيسم اخلاق را از منظر ديگري مطالعه مي كند، يادآور شد: هايدگر اخلاق را امري ثانويه مي داند چون مسئله نخست وجود است، نتيجه اين اولويت وجود حكمت در برابر اخلاق است.